ادامه پست پائین

به به چه بحثی شد. خیلی خوشحالم از اینکه این لینک رو از جواد آقا گرفتم و اینجا به عنوان یک نظرسنجی مطرح کردم. ممنون از شما دوستای خوب که وقت گذاشتین و نظر دادین.
این هم نظر یک دوست عزیز و دیرینه که خاطراتی از ایشان دارم که پاک شدنی نیست و آهان همون استاد گرامی آقای لرد که به ایمیل فرستاده بودند منم بدون کم یا زیاد کردن میگذارم تا شما هم مستفیز بشین  (درست نوشتم؟ )

اول فکر کردم موضوع سر اینه که کدوم جنسیت بیشتر از رابطه ای مجازی که توی اینترنت شکل میگیره لذت میبرند

اما بعد با خوندن توضیحات آقا نویدتون به این نتیجه رسیدم که موضوع سر اینه که چی میشه که عده ای از پسرا یا عده ای از دخترا دنبال ایجاد یه رابطه توی اینترنت هستند

خب در مورد اینکه کی بیشتر لذت میبره

فکر میکنم قابل اندازه گیری نباشه ولی بستگی به این داره که فرد اعم از دختر یا پسر دنبال چی هست

سکس چت، نامه های فدایت شوم و عاشقانه نوشتن یا صرفا داشتن رابطه با دیگران

میدونی چیه، مثل میل جنسی نیست که بگن مثلا جنس مونث هشت برابر یا چند برابر بیشتر از جنس مذکر داره لذت میبره

بین آدمای مختلف فرق میکنه و مهم اینه که یجورایی خوشایند هر دو طرفه و نه لذت بلکه براشون انبساط خاطر یا آرامش روحی رو فراهم میکنه که ممکنه تو انواع دیگه ارتباط نباشه

اما به غیر از این موضوع، موضوع بعدی رابطه اییه که شکل میگیره یا قراره شکل بگیره

نوید جان یه موضوع دو طرفه یه قضاوت دو طرفه رو هم طلب میکنه

از اونجایی که آدم موجودی اجتماعیه، طبیعتش طوریه که به دنبال تنهایی نمیره

این گریز از تنهایی و نیاز به فردی که همراه آدم باشه به خودی خود وسیله ای میشه برای جذب فرد به راهی برای ایجاد رابطه

اگر فرد مورد نظر جنس مذکر باشه در طبیعتش (یا چیزی که بهش میگن فطرت) به طرف یه موجود مونث کشیده میشه

و اگر فرد مورد نظر مونث باشه به طرف فرد مذکر

یه دسته ی سومی هم هستن به اسم همجنسگراها که چون تو جامعه ایران محدودیت عمل دارن و مثل مثلا هلند آزادی عمل در انظار عمومی ندارن، بنابراین اینترنت براشون محیط مناسبی برای پیدا کردن شریک به حساب میاد

از اونجایی که بحث اصلی دختر و پسرها هستن از همجنس گراها میگذریم

خب خیلی منطقی و بدون طرفداری از جنسیتی خاص بخوام بگم اینجوری باید گفت که هر دو طرف مثل قطبهای مخالف آهنربا به طرف هم کشیده میشن هر چند پسرا در این مورد حاضر میشن همقطب های خودشون رو ضایع کنن ولی دخترها نه!

حالا چرا تو اینترنت؟

اگه اینترنت نبود خب مثل بقیه توی خیابون این رابطه ایجاد میشد یا توی دانشگاه یا هر جای دیگه مهم این کشش بین دو جنسه اما اینترنت وسیله ی تبادل اطلاعات آدمهاست این اطلاعات میتونه از شیر مرغ تا جون آدمیزاد رو در بر بگیره

بعضیا هستن که ایجاد رابطه با جنس مقابل براشون سخته یا بستر مناسبش رو ندارن (به لحاظ خانوادگی یا حتی اعتقادی!) و اینترنت این اجازه رو بهشون میده که راحت تر باشن

بعضیا اصولا به دنبال یکی هستن که صرفا باهاش حرف بزنن تا از بار روحیشون کم بشه

بعضیا دوست دارن یکی باهاشون حرف بزنه تا از تنهاییشون کم بشه

بعضیا بدون اینکه دیده بشن خودشونو طور دیگه ای معرفی میکنن و کمبودهاشون رو جبران میکنن

بعضیا هم استفاده تجاری میکنن از این رابطه هایی که ایجاد میشه

نمیشه طبقه بندی کاملی داشت تا همه ی گروههایی که از اینترنت برای ایجاد رابطه استفاده میکنن رو در بر بگیره و شامل همه طیفی بشه اما نکته ی مهم اینه که کسی این میون نیست که برای دیگران باشه تو همه ی دسته ها فرد چه دختر باشه و چه پسر میخواد نیازهای خودش رو براورده کنه بعضیا وقتی این نیازها براورده میشه به طرف مقابلشون فکر نمیکنن که سهم اون چی بوده و به قول دوستمون قصی القلب هستن

و بعضیا هم به طرف مقابلشون فکر میکنن و به ازای چیزی که دریافت کردن، سعی میکنن اون رو هم راضی کنن
اما موضوع سوم پدیده اییه به اسم عشق

یه معادله که از عاشق ، عشق و معشوق درست شده

اینجا تعریف عشق رو کنار میذارم و به مفهوم عام اون اکتفا میکنم که دوست داشتن بیش از اندازه اییه که بین دو طرف باشه

اما تو همین مفهوم عام هم نباید خبری از خودخواهی باشه در صورتی که ما اساس رابطه رو روی ارضای شخصی گذاشتیم و جلو رفتیم و بعد دیدیم که اون خوش اومدنی که تبدیل به محبت شده بود و اون محبتی که تبدیل به شیفتگی شده بود و اون شیفتگی که تبدیل به دوست داشتن شدید و عشق شده بود یا ناقص و نصفه است و یا یه طرفه

تو اینترنت هم مثل هر جای دیگه پر است از این اتفاقات و پدیده ها

چرا عشق یه طرفه ی یه پسر به دختری که دل عالمی رو برده و خوشحاله از این موضوع وقتی برعکس میشه مورد نکوهش قرار میگیره؟

خب چه اشکالی داره هر چند وقت یه بار معشوق مذکر باشه و عاشق مونث و اینبار هم عاشق از بی مهری و عدم الطفات معشوق ناله و فغان کنه؟

طرفداری نمیکنم از سنگ دل بودن بعضی از پسرها ولی فکر کردید چی شد که اون دختر اسید پاشید به طرف داریوش و سینه و گلوش رو سوزوند؟ فقط چون بهش گفته بود نه

یا چرا تو تهران یه پسر به طرف اون دو تا خواهر اسید پاشید و صورتشون رو داغون کرد؟

به نظرم این یه بیماریه یه بیماری که به اسم عشق جلو میاد ولی پشتش فقط حس تملک نسبت به طرف مقابل خوابیده کسی هم حاضر نیست قبول کنه آزادانه کسی رو دوست داشته باشه و این دوست داشتن و عشق به ازدواج ختم نشه مال من میشی؟ مال منی ، بگو فقط مال منی و... جمله های آشنایی هستن برای کسایی که یه بار این نوع دوست داشتن یا دوست داشته شدن رو تجربه کردن

نمیگم این احساسها بده چون اگر از احساس دوست داشتن یا دوست داشته شدن فرار کنید مشکل روانی دارید میگم نوع درستش رو باید شناخت مثال خوبش گروه کوهنوردیمونه

بیشتر از این حوصله ی توضیح دادن ندارم ولی بی جنبه بودن خودمون (اعم از دختر یا پسر) رو به گردن طرف مقابل نذاریم اگر هر دو طرف به این نتیجه میرسیم که واقعا دوست داشتنمون حقیقیه و از روی تعقله خب به نظرم خیلی سالم و خوبه

میتونه به ازدواج ختم بشه (در صورت بودن امکاناتش) و میتونه همون دوستی بمونه (اگر واقعی باشه می مونه) ولی اگر قرار روی تسویه حسابهای شخصی و ارضای خودخواهی های بیشتر باشه به نظرم اصلا به دنبال رابطه ای نباشید بهتره همونطوری که پسرهای بیمار هستن دخترهای بیمار هم هستن کمبود محبت چیزی نیست که دختر و پسر داشته باشه

به هر حال همونطوری که پسرای زیادی رو دیدم ، دخترای زیادی هم دیدم که برای دوستاشون از پسرایی که گذاشتن سر کار با لذت صحبت میکنن و کسی هم فکر نمیکنه قصی القلبن و پسره هم احساسات داشته

من حرف حق رو میزنم بدون اینکه فکر کنم دختره ناراحت میشه و یا بخوام به نفع اون یا خودم حرف بزنم تا یادم نرفته بگم که یه مشکل دیگه هم هست فرهنگ ایرانی یا بهتره بگم اسلام ایرانی با تکنولوژی و فرهنگ غربی زیاد میونه ی خوبی نداره و اینجور روابط رو توی عرف نمی پسنده چه تو اینترنت باشه و چه خارج از اینترنت

چی میشد همه صرفا بقیه رو دوست داشتن بدون اینکه انتظاری داشته باشن؟

چی میشد اگه خودخواهی نبود؟

خوب میشد

همه عاشق بودن و همه معشوق

دعوایی هم نبود که کی راست میگه

اگر فقط کسی خودش رو نمی دید

خیلی چیزا هم موند و نگفتم

ولی فعلا چون دیرم شده باشه برای بعد