قصه ی تقدیر است آنچه بر ما شده است آنچه از ماست ولی نوسانیست ز ذلت تا عشق پس لجاجت نکنیم آتشی باید کرد و پذیرش و رضا و عبادت و سکوت....                                              کامبیز میرزائی (دریادل) این شعر زیبا رو یکی از بهترین دوستام بهم داده بود مرسی zaghius عزیز